Categoriearchief: Bloggen maar

Twaalf jaar verder…

…en het wonder is geschied. Ik kan het nog nauwelijks geloven. Nog altijd geef ik rekenen op het mbo – inmiddels wat methodes en versies verder – en zowaar: vanaf dit (school)jaar telt het vak mee voor de zak- / slaagregeling!

Samen met Nederlands en Engels geldt nu dat je voor één van de vakken gemiddeld een 5 mag halen, en als de andere twee dan maar minimaal een 6 zijn, kun je je diploma ophalen en feest gaan vieren. Lukt dat niet, en haal je een 4 voor bijvoorbeeld rekenen, dan compenseer je dat zelfs niet met twee 9’s voor Nederlands en Engels, en mag je het later nog eens proberen…

Ik kan er niets aan doen, maar 12 jaar verder meet ik mijzelf een houding aan van ‘zien is geloven’. Ik moet het meemaken. Ik zie het overal staan, ja. En de diverse kanalen waar ik inmiddels regelmatig informatie van ontvang zeggen het allemaal… maar de eerste ‘koppen moeten nog rollen’, zogezegd, en ik ben gewoon SUPER benieuwd of het nu daadwerkelijk zulke gevolgen zal gaan hebben.

Toegegeven: er is nogal wat veranderd. De referentieniveaus van Meijerink zijn de deur uit (geen 1F, 2F en 3F meer), en elk mbo niveau heeft nu zijn ‘eigen’ rekenniveau gekregen. Het heet nu gewoon ‘niveau 1’, en ‘niveau 3’ en zo… lekker overzichtelijk. Het is mij persoonlijk altijd een doorn in het oog geweest dat bijvoorbeeld niveau 2 en niveau 3 mbo hetzelfde 2F examen moesten maken, maar dat niveau 2 er over het algemeen een jaar minder voorbereiding voor kreeg. Nu is het anders – daar zal ik in een later bericht zeker nog over uitweiden.

Een van de grootste veranderingen is toch wel dat nu berekeningen – het HOE je aan een antwoord komt – een grote rol spelen. De computer kijkt nog steeds of je antwoord op een som klopt, en kent punten toe, maar daarna gaat je examen naar kersverse beoordelaars, en die mogen door je berekeningen spitten, en met behulp van kaders en richtlijnen tot soms wel 3 punten extra toekennen aan een gemaakte som! Super, toch?

Ik heb mezelf, zodra dat kon, opgegeven voor een beoordelaars-training, en ben nu dus één van de gelukkigen (serieus, ik vind het he-le-maal geweldig) die de ingevoerde berekeningen mag bewonderen. Er zitten nu al ZO veel ‘pareltjes’ tussen, dat ik daar hele blogs mee zou kunnen vullen. En dat ga ik dan dus ook doen! Niet nu, maar zeker wel in de nabije toekomst.

Want zeg nou zelf: hoe mooi is het, om in een berekeningen-blok te lezen:

Waarom maak je het mij zo moeilijk, man!

Mooi, toch? Ik mocht er geen punten aan toekennen volgens de richtlijnen, maar de betreffende kandidaat deed het verder helemaal niet slecht, dus ik had en heb goede hoop… goed dat een student ook zo even wat frustratie kwijt kan!

Nou ja, laat ik maar afsluiten door te zeggen dat ik er nu, na dat corona-geneuzel (ik zal ook zeker nog eens terugblikken op de geneugten van online-thuisonderwijs en de prominente rol die Microsoft Teams in heeft genomen in ons dagelijks werk…) het plezier in mijn werk weer aan het terugvinden ben.

Tot snel!

De Toekomst

“De toekomst van rekenen in het mbo”, prijkt ergens op de website van de rijksoverheid (kijk hier gerust even mee…). Ik was er wel weer eens benieuwd naar.

Ik weet dat we inmiddels mogen kiezen om nog twee jaar gebruik te maken van het centrale examen, of om instellingsexamens te gaan gebruiken. Ik weet ook dat mijn eigen onderwijsinstelling hier nog geen klap op heeft gegeven, of durft te geven. Ik weet ook dat ik dat best lang vind duren. Maar ja, in dat opzicht is er nog extreem weinig veranderd sinds ik zo’n 10 jaar geleden begon met mijn werk als rekendocent.

Voorlopig moet ik maar blij zijn met het feit dat ze het kennelijk nog steeds belangrijk genoeg vinden om het vak te blijven geven, en maak ik er nog steeds de sport van om mijn lessen voor de leerlingen zo aantrekkelijk mogelijk te maken, zodat ze in ieder geval blijven komen en enigszins hun best willen doen.

Onlangs zijn we weer met een nieuw jaar gestart. En er is nog weinig veranderd sinds zo’n 10 jaar terug. Nog steeds heb ik leerlingen die bij de eerste les door de klas roepen ‘dat ze niet kunnen rekenen’, en dat het dus zinloos is om nogmaals te proberen ze dat uit te leggen. En nog steeds denk ik dat dat voornamelijk ligt aan het eerder genoten rekenonderwijs (sorry juf, meester…).

Ten slotte: nog steeds vind ik mijn werk leuk, en nog steeds neem ik mij voor om vaker berichten te plaatsen op deze website / dit blog…

Tot snel!

419

En toen waren we opeens 419 dagen verder, je kent dat wel…

Dingen in het leven, waardoor (blijkbaar) toch zaken als een blog op een heel laag pitje komen te staan. Iets met prioriteiten en zo.

En dan heb je opeens bergen met updates, nieuwe versies van software, thema’s en een heel nieuw ‘blokken’-systeem in WordPress dat je moet leren kennen.

Nu durf ik dat wel aan, omdat het over het algemeen genomen redelijk intuïtief en gebruiksvriendelijk is allemaal, en geven we jekuntopmerekenen.nl maar weer eens een nieuwe slinger!

Inmiddels al aan mijn tiende jaar bezig als docent rekenen, en NOG STEEDS is er geen duidelijkheid over het vak binnen het mbo. De laatste geluiden komen uit de richting van schoolexamens, en er wordt onderzocht of die vakspecifiek zouden kunnen worden.

De landelijk centrale examens kunnen we nog twee jaar gebruiken, en ook de referentieniveaus worden onder handen genomen. Allemaal veranderingen, dus, met een kleine kans dat het hele feest, net als in het VO, niet door gaat.

Maar ik pik de draad weer op. Ik ga er gewoon weer over schrijven. En over mijn werk. Want dat is nog steeds leuk! Mijn leerlingen zijn nog steeds even enthousiast (…), de cijfers zijn nog steeds even hoog, en de motivatie is nog steeds even ver te zoeken!

Waarom dan blijven?

Ach… noem mij maar een vakidioot met plezier in zijn werk.

Wist je trouwens dat 419 een priemgetal is? Is de cirkel toch weer rond…

Onbedoeld aftrekken…

Een sommetje:

20 pennen – 1 pen = … ?

Antwoord in de volgende mail (van een leerling):

Beste Mark,
Ik kom tot mijn verbazing jouw pen tegen in mijn tas. Het is absoluut niet de bedoeling geweest om deze te stelen, is het goed als ik hem volgende week terug geef?
Met vriendelijke groet,
T. van den D.
Ja, ik vind mijn werk leuk!

Chinees…

Op de avond vóór de dag waarop ik een toets geef, komt de volgende mail binnen:

Hoi Mark,
Ik wilde vragen of ik nog extra uitleg kon krijgen over wat je me vorige week uit had gelegd.
Ik kijk er nu naar om het door te nemen, maar het is allemaal chinees geworden en snap der helemaal niks meer van.
Met vriendelijke groet,
Naam leerling, en klasvermelding 😉

Mijn antwoord:

Hoi Naam,
Ehm… dat is een beetje kort dag nu hè…
Ik heb even voor je gezocht, en het beste wat ik nu nog voor je kan doen is dit:
Hopelijk kun je daar wat mee.
Met vriendelijke groet,
Mark.

Heerlijk soms, dat onderwijs…

‘Meester’ vs ‘agent’

Nee, dit is niet de nieuwe ‘Verhoeven’ vs ‘Hari’. Het is veel minder spectaculair. Of niet; een wedstrijd die eindigt in een ’t.k.o.’ is geen echte wedstrijd, natuurlijk…

Mijn collega’s en ik worstelen nu al geruime tijd met het motiveren van onze leerlingen. Onze nieuwe groep eerstejaars weten natuurlijk ook al vanaf het begin van het schooljaar dat ze van Sander en Jet geen voldoende voor rekenen hoeven te halen. En veel mbo-leerlingen denken heus: “als ik er niet op kan zakken, en ik ook geen voldoende hoef te halen, waarom zou ik er dan mijn best voor doen?”

En ik neem het ze niet echt kwalijk hoor. De 1040 urennorm (nog zo’n pareltje van het ministerie van onderwijs) zorgt voor meer dan genoeg werkdruk (en bezigheidstherapie in andere lessen), zodat ze zich liever concentreren op vakken die er toe doen…

In het begin ging het nog aardig; bij het opfrissen van de basisvaardigheden (optellen, aftrekken, vermenigvuldigen, delen en de volgorde van bewerkingen) deed iedereen nog mee, en waren de cijfers best prima. Maar bij het volgende hoofdstuk (decimale getallen, in onze methode) ging het al goed mis. Gemiddeld cijfer: 4,7.

En dan ga je nadenken. En overleggen. En je gegevens er eens goed op nakijken. En wat blijkt? Tijdens de les is de inzet van de studenten best prima. Ze zijn er, en ze doen mee (geloof me: een groot goed op het mbo), ze stellen vragen en ze oefenen wat. Maar buiten de les om gebeurt er in feite he-le-maal niets. Noppes. Nada. Buiten de les om oefenen ze niet. En ze hebben er wel de tijd voor (60 minuten per week specifiek om hun sommetjes te maken, onder begeleiding van een andere docent). Maar tijdens dat uur wint Facebook. Of de Samsung/iPhone. Of Netflix. Of (jaja, gelukkig…) een ander vak. Maar oefenen met rekenen is er niet bij. Rekenen gaat hier dus flink t.k.o.

Dus wat te doen? Herkansen dan maar, en hopen op het beste. Maar niet zomaar. Daar moeten we maar eens mee ophouden. Gewoon maar weer ouderwets ‘huiswerk’ opgeven, en pas wanneer je als leerling netjes alle sommetjes hebt gemaakt, heb je ‘recht’ op je herkansing. Spannende beslissing, zo op het mbo. Want waarom zouden ze? Ze kunnen er immers niet voor zakken? Toch hebben we dit nu maar even volgehouden.

En wat blijkt? 80% van de klas netjes alle sommetjes af. Dus die mochten allemaal herkansen. Gemiddelde cijfer na poging twee: 7,8. Dank u.

Diep van binnen heeft het me altijd tegen gestaan, maar vanaf heden ben ik toch weer meer de ‘agent’ in mijn klassen. Toegang tot de toets? Alleen als je al je sommetjes af hebt. Eens kijken of er over anderhalf jaar wat minder frequent het cijfer ‘1’ op de resultatenlijst van de rekentoetsen prijkt.

Husselen

Heb je je wel eens afgevraagd waarom wij 97 uitspreken als ‘zevenennegentig’? De Engelsen noemen het ‘ninety-seven’. En dat vind ik persoonlijk veel logischer klinken…

Leren we immers niet lezen van links naar rechts? Heel vroeg al? In woorden spreken we de letters uit in de volgorde waarin ze staan: van links naar rechts. Woorden in een zin spreken we ook uit van links naar rechts. En een getal als 97 spreken wij dan opeens ‘verkeerd’ uit? Vind je het gek dat sommige kinderen dan moeite hebben met getallen? Ik dus niet.

Mooi om er eens even bij stil te staan. Misschien had je het zelf eigenlijk nog nooit zo bekeken. Maar je moet toch toegeven dat we hier, taaltechnisch gezien, iets geks doen. Even voor de duidelijkheid: de Engelsen doen net zo gek als wij als het aankomt op die paar getallen NET na de 10: 11 (elf / eleven), 12 (twaalf / twelve), 13 (dertien / thirteen) – waar zijn mijn ‘ééntien’, ’tweetien’ en ‘drietien’ gebleven? Verwarrend allemaal…

En toch is dat één van de eerste dingen die we tegen komen bij het leren tellen en bij getalbegrip. En dan vinden we het gek dat kinderen soms moeite hebben met rekenen…

Kijk er dus niet heel gek van op als een kind ‘negenenzeventig’ zegt bij het zien van het getal 97. Zo fout is dat in principe helemaal niet.

Het kan overigens nog gekker. De Fransen noemen 97 namelijk ‘quatre-vingt-dix-sept’, wat zich laat vertalen in ‘vier-twintig-tien-zeven’. Kunnen Fransen überhaupt wel rekenen?

Bijna 1 april…

Nee, geen grappen en grollen. De titel koos ik alleen maar omdat het 31 maart is. Ik schrijf dit bericht in de ik-vorm om een aantal nieuwe volgers van de pas opgestarte Facebook ‘dochter’ te verwelkomen (ja, ik heb het over jullie, G-VP2). Welkom dus. En bedankt voor de medewerking aan het korte,  ook op eigen belang gerichte, social media experiment waarbij we vanmiddag nog mijn broer naar de tweede plek hebben weten te stemmen.

Ook welkom natuurlijk aan de andere volgers; ik hoop dat ik jullie aandacht wat langer vast kan houden door dingen te plaatsen die interessant, handig of gewoonweg leuk genoeg zijn om terug te blijven komen.

Binnenkort mag ik de opleidingen Zorg en Welzijn deels vertegenwoordigen in een workshop op een conferentie voor rekendocenten, waar ik later verslag van zal doen. Mijn belangrijkste boodschap zal zijn hoeveel plezier ik heb in mijn werk met jullie, studenten op het mbo, en wat we allemaal met elkaar kunnen bereiken in de rekenlessen.

Maar voor nu vooral: iedereen die heeft meegeholpen bij het stemmen op mijn broer bedankt. Alle beetjes helpen en hij staat hoog genoeg om een kans te maken.

En aan mijn leerlingen: tot de volgende les.

😉👍