Ik lees net een bericht (op Facebook, gelinkt vanaf AD.nl) met de titel “Perfecte score voor eerstejaars studenten Marnix Academie”.
Ik mag natuurlijk graag meteen denken dat daar vast een paar van mijn oud-studenten tussen zitten, want het gaat in dit artikel over de toelatingstoets voor het vak rekenen. Goed nieuws dus. Het is, bij mijn weten, altijd een van de grootste struikelblokken geweest bij het toegelaten worden tot de PABO. En het feit dat ALLE eerstejaars studenten op de Marnix Academie de toets gehaald hebben, stemt mij wel enigszins positief.
Ik mis wel wat details in het artikel, dus ik vul even in: ‘moeten deze landelijk vastgestelde toets maken in hun eerste jaar’ betekent wellicht dat studenten er een aantal pogingen aan mogen wagen, en dat er in het eerste jaar flink bijgespijkerd moet worden in sommige gevallen (waar er bij de laatste poging nog een flink aantal studenten zichzelf voorziet van een plekje in het tweede jaar), maar laat ik de boel nou niet bagatelliseren en gewoon blij zijn met dit resultaat!
Waarom dit artikel mij specifiek opviel? Ik ben een oud-student van de Marnix Academie. En ik haalde de rekentoets (eerste poging aan het begin van de opleiding) dus gewoonweg NIET. En ik heb enorm veel gehad aan de lessen van een zekere rekendocent daar op de Marnix Academie (Paul Stam, in die tijd; geen idee of de beste man er nog steeds werkt) die voor mij de eerste rekendocent was die met geduld, flexibiliteit en doorzettingsvermogen (had ik ‘geduld’ al genoemd?) de stof uitgelegd heeft weten te krijgen. Mijn interesse in het vak rekenen is toen pas gekomen.
Ik wil maar zeggen: het is dus prima mogelijk om een hele club eerstejaars studenten voldoende onderlegd te krijgen voor het vak rekenen om de PABO toelatingstoets te halen (misschien wil je zelf de uitdaging eens aan gaan?). Mijn stille hoop is nu, dat al deze studenten, NAAST het feit dat ze het vak zelf voldoende beheersen, ook energie willen steken in het vermogen om deze stof uit te kunnen leggen aan de kinderen die ze straks in hun klas hebben (geloof mij nu maar; dat is een heel andere vaardigheid!). Jullie maken namelijk het verschil. Op de basisschool al. Veel van mijn studenten hebben een ‘rekentrauma’ opgelopen, juist op de basisschool. Aan jullie de taak om er voor te zorgen dat ik, over een jaar of zestien, terug hoor van mijn studenten dat ze het vak rekenen hebben geleerd van een geduldige, flexibele leerkracht op de basisschool…
Gefeliciteerd met dit mooie resultaat!